agonia
romana

v3
 

Agonia - Ateliere Artistice | Reguli | Mission Contact | ÃŽnscrie-te
poezii poezii poezii poezii poezii
poezii
armana Poezii, Poezie deutsch Poezii, Poezie english Poezii, Poezie espanol Poezii, Poezie francais Poezii, Poezie italiano Poezii, Poezie japanese Poezii, Poezie portugues Poezii, Poezie romana Poezii, Poezie russkaia Poezii, Poezie

Articol Comunităţi Concurs Eseu Multimedia Personale Poezie Presa Proză Citate Scenariu Special Tehnica Literara

Poezii Românesti - Romanian Poetry

poezii


 
Texte de acelaÅŸi autor


Traduceri ale acestui text
0

 Comentariile membrilor


print e-mail
Vizionări: 1947 .



LA ESCUELA DE LA VIDA
proză [ ]
Delirios

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
de [CANTACLARO ]

2008-09-27  | [Acest text ar trebui citit în espanol]    | 



.
.




Una sensación extraña exigía me incorporara del lecho.

Tenía sed.

Sentía que mi piel se encogía y el corazón dentro del pecho crecía hasta transformarse en un globo viscoso de colores de rosa desteñidos.

Me toqué la cara.

La piel estaba rígida.

Quise llamar a alguien pero las palabras hechas nudos no pudieron asomarse a mi boca.

Mi mente pujaba, gritaba, inquiría y las respuestas no aparecieron… me descolgué de allí, de mi propio cuerpo… lo miré cual desechable pieza… se fue diluyendo hasta formar un pozo que se derramó por el suelo, inundándolo todo.

Salí de esa habitación y me encontré en plena libertad, volaba… Adiviné infinitud de mundos, observé los cambios del agua con solo mirar las gotas de rocío… pasaba a una velocidad desconocida de gotitas cristalinas a irisadas agujas de hielo, de allí iba en simultáneo a transformarse en caliente vapor formando un espejo movido, y a través de él vi mi nombre escrito en tierra colorada… vi al ser que lo escribía… presentí su rostro… presentí sus apegos… presentí la totalidad de su ser.

Escribía una y otra vez mi nombre, como repitiendo una plana de tarea escolar… y lloraba… lloraba sin consuelo… y sus lágrimas me las bebía en copa de oro y en la medida que tomaba ese líquido mi corazón retornaba al tamaño original y, buscaba de nuevo su vestido.

Volví al cuarto. Había allí un perfume de jazmines y, vi que mi cuerpo plácido dormía y aquel ser lloroso y dolido a mis espaldas dijo:

No te vayas… aún no es la hora… vuelve… hay alguien que aún te espera… ese alguien es el aprendizaje que apenas empieza. Apenas aprendes a leer entre líneas el mensaje de los tiempos escrito en tu piel, en tu sentir, en tu mente en tu propio ser…

¡Ven!

¡Soy la Escuela de la Vida!

.
.


.  |








 
shim Casa Literaturii, poeziei şi culturii. Scrie şi savurează articole, eseuri, proză, poezie clasică şi concursuri. shim
shim
poezii  Căutare  Agonia - Ateliere Artistice  

Reproducerea oricăror materiale din site fără permisiunea noastră este strict interzisă.
Copyright 1999-2003. Agonia.Net

E-mail | Politică de publicare şi confidenţialitate

Top Site-uri Cultura - Join the Cultural Topsites!